اتفاقات زندگیم... رمز جدید

بابا استعفاش رو نوشته و باید منتظر اتفاقات جدید باشیم، صحبت هاشم کرده که موافقت کنن با استعفاش، هیچ وقت نتونستم بابا رو جایی جز کار و همکاری با کارخونه ها تصور کنم. اما حالا ممکنه کار جدیدش هیچ ارتباطی به محصولی که تا حالا تولید می کردن نداشته باشه... از 4 سالگی من تا حالا بابا در صنعت مشغول بوده و همیشه عاشق کار تولید، اینکه مهندس وارانه پا رو پا بندازه و بشینه تو یه دفتری بی استرس تولید واسم مفهوم نیست، انگار زندگی ما به استرس های خراب شدن محصول و ... گره خورده

خواهر همزمان با پدرم می خواد استعفا بده و این یعنی یه چالش خیلی بزرگ، تا حالا مستقل بوده و من کمتر عذاب وجدان داشتم برای پول تو جیبی گرفتنم. از طرفی تو خونه تنها بودم و پادشاهی می کردم، من و خواهر خیلی تفاوت های رفتاری(شخصیتی نه، رفتاری)داریم، من دوست دارم هر ساعتی مایلم بیدار شم و اون معتقده سر ساعت مقرر باید از خواب پا شد و رفت دنبال زندگی، اون معتقده آدمی که همش نشسته یه جا کتاب می خونه آدم حوصله سر بر و ...یه. خلاصه شاید کمی سخت شه همه چیز با وضع جدیدی که در پیش خواهیم داشت، و خب ممکنم هست خیر باشه و من یک قدم بزرگ به آرزوم نزدیک تر شم. برای رسیدن به آرزوم نیاز به حمایت مالی بابا دارم، تو این اوضاع هم نمی دونم چطور بهش بگم شرایط رو و ازش بخوام حمایتم کنه.

فعلا کاری که به بابا پیشنهاد شده تهرانه، یه کار نسبتا سبک با حقوق خیلی خیلی معمولی، زندگیها چقدر ناپایداره و ما چقدر از فردامون بی خبریم. که همین هم جریان زندگی رو جذاب تر کرده، یه ماه پیش تو یه گروه صمیمی دوستام رو با یه سوال به چالش کشیدم، چالش این بود که اگر همسرتون بیکار شه عکس العمل و رویکردتون چیه؟ جوابهای جالبی دادن بچه ها، آخرش یکیشون عنوان کرد که میره خونه ی پدرش و دو تای دیگه هم گفتن ما هم همینطور! اینجوری فشار از روی شوهرمون برداشته میشه و لازم نیست نگران خورد و خوراکمون باشه، گفتم شوهرتون چی کار کنه بعد؟ گفتن بره خونه ی بابا مامان خودش، یا بیاد خونه مامان بابای ما... واقعا متعجب شدم و فکر کردم اگه من باشم نمیذارم خانواده م از قضیه بویی ببرن مگر اینکه واقعا لازم شه ازشون کمک بگیریم. 

پریشبا از کسی تو خونمون حرف می زدیم، بابام می گفت ازدواج های خونوادگی ما به این دلیل با شکست مواجه میشه که بچه هامون رو برای چالشهای بزرگ آماده نکردیم. باعث شد برم تو فکر که من چی؟ من برای به چالش کشیده شدن آماده م؟ البته حس می کنم بسیار قوی تر از هم سطحهای خودم هستم تو بحران های مالی و این یکی از افتخاراتمه، واقعا حس می کنم می تونم دووم بیارم تو شرایط کمی سخت تر از حالام(خدایا امتحانم نکنیا حالا)

مامانم از یه خونواده ی نسبتا مرفه با کسی ازدواج کرد که هیچ چیز نداشت، واقعا هیچ چیزی نداشت جز ویژگی های معنوی و همیشه وقتی مامان از گذشته هاش حرف می زنه مصرانه تاکید می کنه که چه روزای خوبی داشته با وجود تمام نداشته هاش، واقعا فکر می کنم مگه نه اینکه دو نفر از دو سطح مالی مختلف و از دو سطح فرهنگی مختلف نباید اینقدر با هم جور شن؟ (چشمشون نکنم:|) بگذریم، خلاصه اینکه ما بیکاری پدرمونم دیدیم، خیلی هم هیجان انگیزناکه، ای کاش این وسط فرصتی بود برای یه سفر خوب خونوادگی، از این خرجای گنده وسط هیری ویری های مالی دلم می خواد. 

+ پ. یه خواستگار خوب و آقا داره، منتهی فاصله طبقاتی و فاصله تحصیلاتی(!)دارن، پدر پ. تصمیم گرفته پسره رو حمایت کنه... تو خونه از این جریان حرف می زدم بابام گفت منظورت چیه از گفتنش؟ بد می کنه؟! 

گفتم بد نه اما درستم نیست، گفت تو درست ازدواج کن، آدم پولدار انتخاب کن. معیارته دیگه، با پول خوشبخت میشی حتما... بابام چون ثروتی نداشته اول زندگیش خیلی حساسه که ما معیار پول دار بودن داشته باشیم. براش یکی از ابلهانه ترین معیارهای دنیاست و معتقده همه می تونن به حد نرمالی از برکات مادی دست پیدا کنن و نباید معیارمون این باشه.