عنوان ندارد.

دیدن بچه هایی که پدر ندارن، که با نداشته هاشون شاکر و خوشحالن شرمنده م می کنه، خیلی خیلی شرمنده م می کنه... 

نمی دونم چطور خدا اتفاقات رو اینقدر درست کنار هم می چینه که من هربار احساس می کنم انرژیم تحلیل رفته و غمگینم چیزهایی رو جلوی چشمم میاره که شرمم شه از غمم... 

با یکی از دخترای ناز موسسه رفتم سینما و بعدش مثل همیشه چرت و پرت گفتیم و خندیدیم، انگار خودمم یادم رفته بود کلافه بودم. بعدش هم نشستم و به حرفاش گوش دادم، شاید برای ما مسخره و دور از ذهن باشه پدر معتاد داشتن و بعد از دست دادن پدر، مادر بیمار داشتن و... ولی این آدما هستن و محکم تر از ما هم قدمهای زندگیشون رو بر می دارن. من هرگز دلم برای خواهرم نسوخته، چون اون خیلی محکم تر از من هایی که پدر بالای سرمون بود قدم برداشته همیشه، خیلی قوی تر و انسان تر بوده. خدا نگاه ویژه تری به دخترهای یتیم می کنه، واقعا ویژه تر نگاهشون می کنه...

خلاصه که خوبم، تو فکرم چطور می تونم کسی رو پیدا کنم که عزیز رو ببره کربلا، عزیز مادربزرگ سوم منه، مادربزرگ خواهر خوانده م بوده، شاید عجیب باشه اما به اندازه ی مادربزرگ حقیقیم دوسش دارم... بحث مالیش حل شدنیه از بس که خدا بزرگه، پیدا کردن بانی سخت نیست. ولی کسی رو ندارم که بتونه ببردش کربلا و نگرانم روزی مویی از سرش کم شه و آرزو به دل مونده باشه... درهرحال آدما به آرزوهاشون زنده ن و آرزوی این پیرزن چشم آبی هم اینه 

امروز وقت خداحافظی با خواهر خوانده(تحت حمایت خانواده م بوده و هیچ نسبت خونی با هم نداریم) احساس کردم قلبم داره از جاش در میاد، از ته دلم بغلش کردم و از ته دلم می خواستم که از بغلش در نیام و از ته دل می خواستم بی صدا اشک بریزم. همیشه خنده م می گیره که من به خیال خودم می خواستم گره از کار اونا باز کنم و حالا همه چیز برعکس شده، به معنای واقعی واژه آرامش میده بهم و غمامو از بین می بره بدون اینکه خودش بدونه

احساس دین دارم نسبت بهش، داره میره کربلا و امید دارم از دعاهای اون زندگیم رنگی تر شه... 

سخت بی تاب به تحقق رسیدن آرزومم، متاسفانه دست من نیست کلید خوردنش و باید منتظرعوامل بیرونی باشم، همه ی زندگی من با انتظار گره خورده بود از کودکی... خجالت می کشم مدام به خدا یادآوری کنم که چی می خوام. واقعا بنده ی کم صبر و و تحمل مسخره ای هستم من، اگر جای خدا بودم همچو بنده ی احمقی رو با یه حرکت می زدم ناکار و نابود می کردم.