وراجی می کنیم!

راستی اعتراف می کنم وقتی پول ندارم خیلی حس خوب و جالبی دارم، و اعلام می کنم پدرم دو ماهه فراموش کرده(! البته خودش که نه، منشی شرکت)ماهانه م رو واریز کنه به حسابم و منم که ابدا روم نمی شه یادآوری کنم! و وقتی یادش بیاد خیلی خیلی ناراحت می شه... اخلاقم گنده، می دونم. پول دارم ته حسابم... ولی دو تا سفر رفتم تو سال 95، تهران دوره دیدم، پول هتل دادم، کلی هدیه واسه عید دادم، خرید های الکی کردم، بنزین زدم، پول آژانس دادم،حالا دلم قم می خواد، بگذریم که دلم نمایشگاه کتاب هم می خواد... دارم ترتیب میدم که هر جوریه قم رو برم، باز باید پول هتل بدیم ... هیچی دیگه، رفقای شاغل خدا قوت، خیلی خوبید که کار می کنید و دل خرج کردن هم دارید، چوپان یکی از بچه هاییه که هر بار می بینمش خوشحال می شم که دل خرج کردن داره، نمی دونم چرا... عموم خانوما وقتی شاغل می شن یه جور عجیبی دوس ندارن خرج کنن، سختشونه، اینو تا وقتی دانشگاه نرفته بودم حس نکرده بودم، اما تو همکلاسی هام که به وضوح خساست برای خودشون و حتی شکمشون هم دیده میشه! شاید چون حقوق کمتری دارن نسبت به آقایون... من البته روزگاری کار می کردم، اینجوری نشده بودم شکر خدا!

+ بیاین دعا کنین بتونم برم قم، خب خیلی دلم می خواد، خیلی... وقتی برم از اونجا براتون نماز حاجت می خونم، خب؟

+ این پست های رگباری خبر از این داره که من علاوه بر اینکه ارایه دارم، امتحان میان ترم هم دارم و به هیچ کجامم نیست!!! :|