چاقی هم یه وقتای خاصی به چشم میاد، مثلا وقتی کسی اعصابش خورده...

من: خیلی چاق شدم، البته مایه ی خوشحالیست، فقط باید حواسم باشه تناسبم حفظ شه...( این خیلی که میگم بین 3تا4 کیلو هستش، ولی خب برای یه آدم 47 کیلویی! خیلی محسوب میشه دیگه) 

اون: نه بابااا، اصصصلا تغییر نکردی، خودت میفهمی فقط... ما که چیزی نمی بینیم.

من: معلومه، یعنی تو خونه هم دیدیم نفهمیدی که تغییر سایز دادم؟!

اون: نه بابا میگم عین همیشه ت هستی، یه ذره هم فرق نکردی!

بحث رو ادامه ندادم، رفتیم که بریم سمت مرکز شهر برای خرید کتاب و یه سری خرده ریزه، 10دقیقه بعد از مکالمه ی بالا، تو خیابون هم رو گم کردیم، یعنی داشتیم قدم می زدیم که تو ازدحام پیاده رو گمش کردم، گوشیمم آنتن نمیداد که زنگ بزنم. بعد از 5دقیقه گشتن همو پیدا کردیم و وقتی پیدام کرد با چشمای گرد شده گفت، اوه! مگ، 

چقدر چاق شدی... از پشت که دیدمت اصلا نشناختمت!!!!!! :| 

خوبه رنگ مانتوت خاص بود و قابل تشخیص بودی...