من و همسایه ی فامیل

کامواها رو پخش زمین کرده نشسته بودم و فکر می کردم برای اینکه به فرشکم(فرش کوچک!)بیاد، باید سرمه ای هم می خریدم. در زد و اومد تو :

اون: وااای چه کامواهایی! به به... خیلی قشنگن چقدر زیاد

من: نه زیاد نیست، یه حساب کتابی کردیم دیدیم اینقدر می خواد حتما

اون: خیلی قشنگه... رو به مامانم، دختر اینو براش دو نفره بباف! 

مامان: چشم غره!

من: نه من می خوام الان استفاده کنم. 

اون: خب حالا چند خریدی؟! 

من: فلانقدر

اون: چقدررر گرون! خب پس اینو دو نفره بباف!!! 

من: :| چه ربطی داره؟ نه می خوام الان استفاده ش کنم.

اون: رنگاش خیلی خوبه، سنگینه به دو نفره بیشتر می خوره، دخترم اینو براش حتما دو نفره بباف!!! کامواها رو حیف نکنی یه وقت... الهی دومادت اینو بکشه رو خودش! :|

 از تصورش چندشم شد اصلا، دلم نمی خواد کسی به پتوم دست بزنه.

+ اگه یه نفره ببافه حیف میشه؟! :|بعدشم مگه دو نفره باید رنگش سنگین باشه؟! مگه قیمتش بالا باشه یعنی به درد دو نفره می خوره؟! :| 

---

اون اومده تو اتاقم...

چه کمدی شد ماشالا، آخه تو که رفتنی هستی چه کاری بود واسه این یه مدت کوتاه!!! حالا درستش کردی مبارکه دیگه... ایشالا لباسای شوهرتم بذاری باز جا داری!

+ لباسای شوهرم چرا باید تو کمد من باشه؟! :| اصلا یکی به من بگه کدوم مدت کوتاه؟ چرا اینقدر میبره و میدوزه؟ اصلا مگه من خواستگاری دارم:دی؟ اصلا مگه من گفتم می خوام ازدواج کنم؟ چرا اینقدر دلش می خواد شوهرم بیاد تو اتاقم اتراق کنه؟! مثلا تو دوران عقد؟! اه چقدر نفرت دارم از دوران عقد و آوردن یه آقا تو خونه ی پدر و مادرم...(همه احتمالا تجربه ش کردن، اما من تجربه نمی کنم! بس که متفاوتم!)