فشششار!

داشتم text هامو می خوندم و تجدید خاطره می کردم، یهو فکر کردم اگه گوشیم دست کسی بیفته طرف با خودش چی فکر می کنه؟ ما خلیم؟ چلیم؟از بس که بی بروبرگرد هر مطلب به فشار ختم میشه.

ته مکالمه های من و دوستم همیشه به واژه ای که در عنوان ذکر شده ختم میشه، همه ته صحبت ها لوس بازی بوس و بغل و اینها راه میندازن، ما به تنگ در آغوش کشیدنهای دوستانه! بسنده می کنیم و اینجوریه که همیشه جای خدافظی یک عدد واژه ی فشار می فرسته برام که معنیش در واقع همون بغل و فشردن در آغوش و اینهاست!!! :|

+ دلم یک عدد فشششار واقعی می خواد الان...