رشت-ساغریسازان-مش(حاج!)رجب + عکس خانوادگی کدو اینا

پرسید میتونم میزبان افطارت باشم؟ 

مشتاقانه پذیرفتم و فکر نکردم دارم خودمو دستی دستی مهمونش میکنم.

پیشنهاد نماز جماعت مغرب تو خواهر امام رو دادم و بیدرنگ قبول کرد. بعد نماز گشنه گشنه رفتیم دنبال یه چیزی که مدت ها هوسشو کرده بودم. البته که دو روز پیشش یه کمی تو خونه خورده بودم اما کاملا رژیمی و بدون ذره ای شکر...(برای شیرینی پخته بودمش آخه!) کدوی پر شکر کاراملی شده! اوممم... 

دلم آش رشته می خواست، رفتیم آش طوطی...میدونستم تو رشت آش رشته به این راحتی پیدا نمیشه و نشد. بعد از کلی این پا اون پا کردن گفتم بریم همون شله قلمکارو بگیریم. که گفت بیست دقیقه دیگه آماده میشه و ورق برگشت. رفتیم سر همون هوس اولیه که از پارسال تا امسال دلم می خواستش. تو همون مغازه کوچولوی نسبتا شلخته و کثیف نشستیم و اینقدر خوردم که به حال مستی افتادم. 

(اون دست منه، اونم ظرف من که قسمت های کاراملی شده ش رو خوردم و اصل کدو رو نخوردم!!! فقط قسمت شیره ایشو دوس دارم خب)

اینم عکس یکی از مدل های کدو تپلی... ضعف کرده بودم از خنده با خوندن اون واژه ی آموکسی سیلین:))))) خلاصه دیکه دارو گرون نخرید ما اینجا آموکسی داریم مفتتت!!! تو روحمون با این زعفرانمون :)) ! اونجا بس که بد حال بودم این واژه ی ناب رویت نشده بود. الان رویت شد که زعفران هم هستن حتی... یا خدا...