در این سال سی...

چهارده پونزده سالته ، هنوز مرگ پدرتو بعد از چند سال باور نکردی ، می خوان به زور تو رو مجاب کنن به عقد پسر عموت در بیای ... تو از اون خونواده خوشت نمیاد ، اونا فقط پولدارن ، تو از مردای انزلی ،هرچند که متدین باشن خوشت نمیاد ... 

تو می جنگی برای تجردت ، تو یه دانش آموز باهوشی و نمی خوای ازدواج کنی ، تو می خوای برای خودت کاره ای بشی ... می خوای مهندس معمار بشی شاید ، می خوای رشته ی بابات رو ادامه بدی!

ولی شرایط مجبورت میکنه بین بد و بدتر یکی رو انتخاب کنی... بد ازدواج با یکی از خواستگاراته و بدتر !!! ازدواج با پسر عموی خیلی پولدارت... تو اول به خواستگاری فکر می کنی که داروسازه ، که داروخونه ی معروفی داره تو بالای شهر تهران امروز ، ولی سنش زیاده ، تو ازش می ترسی ... و نمی دونی چرا می ترسی ؟ 

تو با پسر خاله ی مادرت بیشتر کنار میای ، هرچند که فرهنگ خانواده ش ،خیلی دوره از ایده آلت ... ولی تو مجبوری یکی رو انتخاب کنی ، نامزد می کنی با پسر خاله ی مادرت ، دو سال تلاش می کنید تا خانواده ی پدریت رو راضی به رضایت کنید و به عقد بابام در بیای... و بعد از دو سال ، 19 مرداد سال 64 یعنی درست سی سال پیش ، تو عروس پدرم میشی ... گرچه هیچ وقت به زیبایی تو نبودم مامان ، اما وقتی میگن شبیهتم ، میگم ای کااااش مثل تو بود رفتارام ، ای کاش مثل تو حوصله ی خاله زنک بازی نداشتم ، ای کاش همه ی کارهای گناه رو بی کلاس می دونستم و فقط سرم تو کار خودم بود ... تو یه زن عجیب اما واقعی هستی مامان ...

+ یه بابای بی پول نسبتا باهوش رو ترجیح داد به باباهای خیلی پولدار برای بچه هاش... و این شد که بابای من شد علیرضا خان که عشق واقعیه! و این شد که الان هربار به گذشته نگاه می کنه میگه چقدر شانس آوردم که تو اون روزای سخت به باباتون اعتماد کردم ! 

+ مامانم بابام رو ساخت... بابا از یه خانواده ی معمولی بود ، مامانم نه ! به جرات میگم هرچه از فرهنگ میدونه بابای عزیزم مدیون مادرمه... از آداب معاشرت بگیر تا ...... 

+ مامان بابای عزیزم ، ممنونم که همدیگرو تحمل کردین ،ممنون که با شعور و درک ما رو به دنیا آوردین و نه بی برنامه و یلخی ... و ای کاش ما یاد گرفته باشیم ازتون... و ای کاش ما هم انتخاب درستی داشته باشیم و سی سال آروم رو سپری کنیم.