که تر کنم گلویی به یاد آشنا من

درست یک ماه و 5 روز پیش ...

برام اس ام اس میاد  ... از بانو یاسمن ...نوشته چیزی به روز تولدت نمونده ، تو فکر فرو می رم ...  خطابم کرده فیروزه ی آسمونی ... قبل تر ها دختر دریا صدام می کرد ...

لبخند رو لبم می شینه ... اسم تازه م رو دوست دارم . یا بهتره بگم دوست تر دارم ...

(او ، باعث آشنایی من و بانوی دوست داشتنی بود . بانو دوست مشترک ما بود )

---

چند وقت پیش ، پسر ، پرسید مگهان یادت هست ؟

آن مانتوی فیروزه ای رنگ را ؟

پرسید هنوز داریش ؟

مگهان سرش را به علامت تایید تکان داد ...

پسر یک آه از ته دل کشید . گفت اصلاً آن کیف پول فیروزه ای رنگ را به خاطر ست بودن با روپوشت برایت خریده بودم .

مگهان یک هوم عمیق گفت و با خودش فکر کرد چه سر و رازی بین مگهان 4 سال پیش و فیروزه هست ؟ 4 سال پیش مگهان در سفرش به مشهد یک تسبیح فیروزه برای سجاده ش خریده بود ، دانه دانه تسبیح ، آرزو می کرد ، نبود پسر را ... درست همان سال لعنتی! مادرش برایش دستبند و گردنبند فیروزه هدیه خرید بود ... فیروزه برای مگهان یعنی 4 سال پیش یعنی عدد 8 و 9 ... یعنی 89 ... یعنی بیست سالگی ...

حالا بعد از چهار سال ، یاسمن ، دوست مشترکشان ، که هیچ خبر از ماجراهایشان ندارد و راه مگهان و پسر را جدا شده می داند . برای تبریک تولد ، دخترک را فیروزه خطاب می کند ...

× یک روزی ، یک جایی ، مگهان فیروزه ی مرمرین بود . اصلاً مرمر را هم فیروزه می شود خواند مگر ؟!

+ راستی ، زدم به بی خیالی ... اصلاً آشنایی که باش ... بخوانی و نخوانیم من همینم ... : ) همان مگهان بی پروا که هر چه بخواهد می نویسد ... 

+ رو تشکی بنفشم شسته شده ، رو تختی نارنجیم را اتو کرده و منتظرم تشک تازه ام از راه برسد ، به محض ورودش به خانه کاور نارنجیش را تنش می کنم ... : )