روزمره

متوجه شدیم پسرک چپ پا و چپ دسته، اینقدر ذوق می کنیم برای هر واکنش کوچیکش که فکر نمی کنم خانواده ای مثل ما بچه ندیده وجود داشته باشه، دختر عمه ی تنها و گناهیم رو تشویق می کنیم تا دو سالگی پسر یه نی نی دیگه به دنیا بیاره... 

طفلی گریه می کنه و میگه که چی؟ آخرش سرنوشتش عین من بدبخت شه؟ یهو تنها شه؟ از اول تنها باشه که بهتره! 

امروز بعد بیست روز پیاده رفتیم تا سر خیابون و به نی نی بستنی دادیم. تمام خیابون مرتیکه ی فینگیلی رو می شناختن از بس این روزا با باباش خیابون متر می کنه، خونه که شلوغ میشه می ترسه و مام باباشو صدا می کنیم بچه رو می زنیم تنگش که ببر دور بزن بچه نترسه تو خونه:دی 

امروزم می خواستیم بریم برای خرید مانتو مشکی و آرایشگاه که نی نی بد قلقی کرد و خونه نشین شدیم. بعد از ظهرم ما سفارش بیسکوییت داشتیم، نمی شد بریم بیرون... تا کارمون تموم شد و جمع و جور شدیم ساعت شد 8 که از همون زمان بچه بی تابی کرد و ما رو رسوا نمود. 

شبا تا سه بیداره و روزا تا 1 ظهر می خوابه، بچه خرفت اگه مال من بود کشته بودمش که از الان لاته و بد خواب! 

امروز نشسته بودیم دور هم داشتیم حساب کتاب می کردیم که چی کنیم خونوادمون بزرگ شه و به این نتیجه رسیدیم که تنها راهش ازدواجه! من اعلام آمادگی برای بزرگ کردن سه بچه رو کردم و در انتهای شب که نی نی همه مون رو به بازی گرفته بود و نه می خوابید، نه غذا می خورد، نه می ذاشت پوشکشو عوض کنیم، حرفم رو عوض کردم و گفتم با کمال احترام من انصراف میدم و اگر روزی شوهری بهم داد خدا با خودش مشغول میشم، بچه چیه؟! شوهر تنهاش خوبه