بیاین زندگی من مال شما

یادش بخیر

یه روزی چقدر کامنت حسرت زندگیت رو می خوریم، ای کاش ما هم می تونستیم مثل تو زندگی کنیم داشتم. حالا کدوماتون حاضرین جای من باشین؟ 

زندگی من فقط روزایی که میرفتم سفر بود؟! کمی نامردیه فقط خوشیهای زندگی دیگران رو برای خودمون آرزو کنیم، اگر آدمی نیستید که بخواید دردهای سنگین زندگیم رو تحمل کنید، لطفا و خواهشا حسرت خوشی های زندگیم رو هم نخورید. هرچند که خوشی و دلخوشی باقی نمونده... 

منظور از من، من نوعی هست. لطفا حسرت 4 تا داشته ی آدمای اطرافتون رو نخورید، شاید شما تو سال 95 مثل من 4 5 تا سفر نرفته باشید، اما جاش پدرتونو درمونده و له و خسته هم ندیده باشید. یا مثلا تو این وضع آوارگی نیفتاده باشید و هر شب و هر روز با آرامش تو خونه ی خودتون سر کرده باشید. یا حتی مثلا تونسته باشید با دل خوش یه لیوان آب پرتقال خوشمزه که فصلش نیست رو نوش کرده باشید و شاید حتی از اینام بهتر، با کسی که دوسش دارین چندین ساعت صحبت کرده باشین.