چشم که می بستی به بی پناهی من، پناه می بردم به نا امید شدن...

سوالی که همیشه ذهن منو درگیر می کنه اینه که آیا اونم همینقدری که من دلتنگشم دلتنگم میشه؟ 

اصلا اهمیتی نداره اون کیه، مهم اینه که برای من خیلی با اهمیته این داستان و مدام بهش فکر می کنم و اگر احساس کنم دلتنگیش خیلی کمتر از منه غصه م میشه... 

+ دلم می خواست یکی بود تو این روزای بد حالیم می تونست بیاد پیشم و آرومم کنه... مشکل پشت مشکل، درد پشت درد، تنهایی و فرقت و آه و دلتنگی...

+ چوپان و فاطمه چند بار خواستن ببرنم بیرون و از این حال درم بیارن، اما قبول نکردم. 

+ احساس تنهایی و بی پناهی می کنم، عمیقا و احساس می کنم در خلا با خدا تنها زندگی می کنم. 

+ خدایا شکرت که راضی رو دارم، این روزا تنها همدمم بوده و شکرت خدا...