۱۳ دی و خلاصه احوالات من

اولین باره که تبریک روز زن یجورایی میچسبه بهم، با اینکه هنوز مجردم ولی احساس می‌کنم در چند قدمی تاهلم… کادو؟ از مادرش گرفتم.

——-

ساعت ۱۰ شب که از کار بر میگرده میاد دنبالم، میریم خونه مامانش… مادر و خواهرش منتظرمونن، این اولین‌باریه که بدون دعوت رفتم خونه‌شون، جز اینبار دو بار دیگه هم رفتم. حس عجیب و خوبیه… حس و حالم شبیه عید و عیددیدنیه

مامانش خیلی ساده و البته خیلییی مهربونه، شکر خدا

برامون شام سفارش دادن، میخوریم و بلند میشیم میریم خونه مامانی، اولین‌باره همراهم میاد… 

———

دلم برای یه روزایی از زندگی‌م تنگ میشه، واقعا وقتی برای دلتنگی ندارم اما تنگ میشه و گاهی چشام پر اشک میشه… با خودم در صلحم، این اولین سالیه که راضی و خوشحالم از آدمایی که تو زندگیم بودن، چیزایی رو ازم  گرفتن و در عوض چیزای زیاد دیگه‌ای رو بهم دادن، اما با دلتنگی چی میشه کرد؟ اصلا وقتی از زندگی الانت راضی هستی چرا باید دلت برای آدم دیگه‌ای تنگ شه؟ 

———

گاهی با خودم فکر می‌کنم اگه جای پسر با فلانی نامزد بودم شرایطم چطور بود الان؟ چی کار می‌کردم؟ چقدر از حضورم تو اون زندگی خوشحال و راضی بودم؟ 

امیدوارم این فکرا هی کم‌رنگ و کم رنگ‌تر شه…