از من و اتفاق‌های امروز و پسر

جلوی یه مغازه قدیمی میمونیم و توش رو نگاه می‌کنیم، روی وسایل یه عالم خاک نشسته، با هم حدس میزنیم که یعنی چند ساله بسته‌ست؟ بعد از ده دقیقه من یه تقویم توش میبینم که مال سال ۹۸ه، بهش میگم پسر چهااار ساله بسته‌س احتمالا…

میگه به نظرت صاحبش مرده؟ میگم خدا نکنه… میگه ممکنه الان خونه باشه اما مریض باشه که اینجا رو رها کرده مثلا… به این فکر می‌کنم که یه روزی منم آخرین روزیه که سر کار میرم بدون اینکه بدونم. بحث رو عوض می‌کنم و میگم پیاده بریم تا نوشین که کوکی بخوریم؟ و میریم

………….

یه تور دو روزه زیارتی می‌بینم بی‌هوا و بدون ذره‌ای فکر کردن بهش میگم دلم میخواد همین رو با هم بریم، هتلشم چه خوبه

میگه بریم. باز حرف از شناسنامه و نامحرم بودن میشه و غر میزنه که واقعا معنیش چیه این همه فضا برای تنها بودن هست چرا نباید به کسایی که ازدواج رسمی نکردن اتاق تو هتل ندن و باز سعی می‌کنم بحث رو عوض کنم که اوقاتمون تلخ نشه، (می‌تونیم دو تا اتاق بگیریم ولی اصلا به صرفه نیست)

………… 

هفته‌ی پیش همچین روزی حرف از شروع کار جدید شد، اینکه پسر کار جدیدی رو شروع کنه… باورم نمیشد ولی حرف از فروش خونه زد و من هنوز تو شوکم، سعی می‌کنم قبول کنم خونه خودشه و بفروشه اصلا به من چه… ولی همش یادم که میاد میگم چقدر طفلکی هستم که به هرچیزی دل میبندم ازم میگیرنش یجوری…

…………

جلسه با تراپیستم خیلی خوب بود، خیلی خیلی دیدهای جالبی داد بهم، باید روی رفتارم تمرکز کنم و عصبی نشم سر هر چیزی… امروز سر اینکه پسر یه جمله‌م رو نشنیده بود یا نادیده گرفته بود شروع کردم به غر غر زدن و در نهایت چند قطره اشک ریختن!!! از من بعیده واقعا

………… 

رفتیم یه زمین دیدیم که اگه خونه رو فروختیم بخشیش رو تبدیل کنیم و من که نظری ندادم و خودشم فقط دید و هیچی نگفت. انگار من منتظر واکنش اون بودم و اون منتظر واکنش من… 

…………

کف پیاده‌رو یه صفحه منچ دیدیم و گفتم حیف تاس نداریم، خدا پدر تاس مجازی رو بیامرزه که اگه نبود نمیشد بازی کنیم، من بردمش… کلی ذوق کرد از اینکه بردم، تجربه بامزه‌ای بود:دی

…………

تو راه برگشت که بودیم بهش گفتم به فلانی گفتم بیا ایران دیگه اونم گفته شما چی؟  نمیاید کانادا؟ منم گفتم کانادا راهمون نمیده!

پسر بلافاصله گفت چرا راه نمیده؟ توریستی میخوایم بریم دیگه با اینقدر هزینه میتونیم بریم(باز فکر کردم چرا من نمیفهمم ما تو چه طبقه اجتماعی هستیم؟ اگه برای کار جدید باید خونه بفروشیم اون‌وقت چطور امیدوارانه میگیم اگه اینقدر داشته باشیم کاری نداره که میشه بریم. رو هوا حرف میزنه؟ یا فکر میکنه میتونه هزینه سفر رو حتی برای خودش تامین کنه؟ باید در این مورد بیشتر با مشاورم صحبت کنم. اینکه نمی‌دونم دقیقا چه انتظاری میتونم ازش داشته باشم و هنوز که هنوزه اصلا نمیدونم چقدر درآمد داره حتی

تو جلسه آخر یه کمی در این مورد حرف زدیم که خیلی خوب و مفید بود به نظرم، اگه فرصت شه در موردش می‌نویسم اینجا… 

و در ادامه امیدوارم خوب باشید، دوستتون دارم:) اگه به خدا و امام حسین معتقدید که لطفا تو این روزا یاد منم باشید که خییییلییی محتاج دعام