سال ۹۹ که اومد، درست یک ماه بود که از خونه بیرون نرفته بودم.

شروع ۹۹ جالب و البته بامزه بود. شب بیدار موندیم و با مادربزرگم یه اولین به تجربه‌های زندگیمون اضافه کردیم. 

تصمیم گرفتیم سمنو درست کنیم و مامانی همیشه همراه کلی انرژی گذاشت و خلاصه شبمون به نیکی گذشت، اگه بخوام از دست‌آوردهای دوران قرنطینه بگم چند تا اولین بامزه‌ست.

من برای اولین بار ۵ قسمت یه فیلم رو دیدم.

من به برادر ۱۷ساله‌م جرات دادم برای اولین بار سوار ماشین شه و بهش فرمون دادم تو کوچه‌ی تنگ و درب و داغونمون ماشین رو سر و ته کنه(بیرون نرفتیم ولی تا حد زیادی خوشحالش کرد این تجربه و با اشتیاق به خانواده‌م اطلاع داد که مگی بهم ماشین داد و من ماشین رو آوردم تو پارکینگ) 

با هم مصاحبه‌ی ابطحی و دهباشی رو دیدیم، آقای ابطحی(وبلاگ‌نویس سابق) یجا حرف از انتشارات زند زد. 

بهش گفتم می‌دونی من یه سری مجله‌ی ارسالی از انتشارات زند دارم؟ در واقع پاکت و تمبرش هم دارم، با هیجان نصف شب رفتیم تو اتاقم و مجله‌ها رو زیر و رو کردیم و در موردشون حرف زدیم. 

+ سال ۹۹ گرچه روز و شب قاطی شده، گرچه هر بار به چوپان پیام میدم و چت می‌کنیم یهو میبینم خدایا ساعت ۳ صبح بهش پیام دادم، گرچه دل و دماغ برامون نذاشته اما احساس می‌کنم اگه نمیریم روزای مفیدی بوده برامون:دی