وقتی از تفاوت‌هامون می‌نویسم.

(کامنت‌هاتون هست ولی نمی‌دونم مشکل چیه که جوابم ثبت نمیشه و برای همین مجبورم  یا بی‌جواب بذارمشون... یا دیرتر به شکل بیات جواب بدم:دی)

۱. دیشب دوباره رفتیم بیرون و با هم صحبت کردیم، دیدین میگن یه اتفاق بد میفته و دیگه ورق بر‌میگرده، شده ماجرای ما... سوتفاهم پشت سوتفاهم و اصلا نمی‌دونم از کجا شروع شد ولی می‌دونم خیلی روزای بی‌خودی رو گذروندیم.

۲. خیلی سخته حرف زدن از ماجراهای دو نفره چون من مدام به این فکر می‌کنم که آیا اون راضی هست که درباره‌ش به دیگران بگم؟ از اتفاقای خصوصیمون بگم؟ و این خیلی وقتا مانع از نوشتنم‌ میشه 

۳. از ناراحتی و دلخوریم بهش گفتم، تو حرفام چند بار بهش توهین کردم‌ و الان خیلی پشیمونم، اینکه میگم توهین منظورم اصلا دعوا و فحش و ... نیست. خدا رو شکر اصلا کارمون به اونجاها نمیکشه و همیشه تو شرایط نرمالی هستیم. 

بین حرفامون بود، یهو گوشیشو برداشت که نوت برداره، اتفاقی چشمم خورد به یکی از نوشته‌هاش... در کمال ناباوری متوجه شدم از خصلت‌های من نوشته و باورم نمی‌شد این کارو کرده، به طرز عجیبی خنده‌م گرفت و خواستم گوشی رو از دستش بگیرم و مقاومت کرد(اصلا باورم نمیشه من بودم که سعی داشتم گوشی شخصی کسی رو بگیرم و نوتهای خصوصیش رو بخونم) نداد و همونطور با خنده بهش گفتم کارت خیلی زشته... تو درباره‌ی من نوشتی و من می‌خوام بدونم درباره‌م چی نوشتی، گفت کار تو بدتره چون گوشیمو نگاه کردی و چیزی رو دیدی که نباید... بگذریم، بهش گفتم خیلی جالبه که از بدی‌هام نوشتی، خیلی خیلی جالبه و البته دردناک، گفت این نوت جدید نیست و من خوبیتم نوشتم، گفتم بگرد و پیدا کن... اگر شما چیزی دیدین منم دیدم، خلاصه با قلبی پر از درد مجبور شدم باور کنم که خوبی‌هامو ننوشته و اصرار کرد که خوبی‌هامو تو ذهنش داره و میتونه ساعت‌ها درباره‌شون حرف بزنه اگر اینا رو نوشته برای این بوده که نقاط ضعف هر دومون رو داشته باشه که هم خودش کمتر اذیت شه و هم من... و اینو درست میگفت چون از بدیهای خودشم نوشته بود. ولی برای من بازم سخت بود چون حتی تو وبلاگمم اگر از بدیش نوشتم، خوبی‌هاشم نوشتم...

خیلی روزای بدی بود و این اتفا‌ق‌ همه‌چیزو بدتر کرد، من اشتباهاتمو پذیرفتم و اون هم همینطور ولی نمی‌دونم چرا اینقدر انرژیم کم شده برای ادامه‌ی رابطه... اون می‌خواد که رابطه ادامه داشته باشه، من هم می‌خوام ولی قلبم شکسته:(... واقعا میشه کسی رو تو زندگی پیدا کنم که از پسر باشعورتر باشه؟ و آدم به این با شعوری چطور تونسته اینجوری غصه به قلبم بده:(؟

——————————-

+ وقتی بحثمون میشه من دوست دارم داد بزنم، اما وقتی با آرامش مسخره‌ی اون مواجه میشم خجالت می‌کشم و  بحثامون در سکوت و آرامش تموم میشه،

و اینجوریه که حس می‌کنم دردش رو دلم می‌مونه

+ فعلا شرایط خوبه و ادامه میدم جریان رو، فقط خواستم ماجرای دلخوریم اینجا باشه:)