حرفامو نگفته از چشام می خونی...

بهم گفت مگی نماز داره امروز بعد حمد، ده بار سوره قدر و بعد تر ...نذاشتم حرفش تموم شه و گفتم خیلی خسته م واقعا نمی تونم و بی خیال... 

اومدم نماز عصرم رو بخونم، گفتم سرچ کنم و کیفیت نماز رو ببینم، یه نیروی عجیبی داشتم انگار، شروع کردم به نماز خوندن، 42 تا سوره خوندم یعنی ولی چقدر کم طول کشید و نماز مهربونی بود. گفتم بیام سر قنوت ذکر صلوات بگم و سی تا صلوات گفتم و نماز تموم شد، بعدش نشستم سر سجاده و با خودم فکر کردم چه جالب بود که عدد سی اومد توی ذهنم.

+ هیچ چیز جز سلامتی خانواده و دوستام نخواستم...هیچ چیز و انگار مثل همیشه ذهنم خالی از هرگونه درخواستیه، انگار نه انگار که این روزا دلم خیلی چیزا هست که می خواد، من مثل همیشه می سپرم به خودش تا اتفاق های خوبی رو برام رقم بزنه.

+ امروز حالم واقعا خوش بود، واقعا...دلم نمی خواست تموم شه و احساس می کنم همین یعنی من حاجتم رو گرفتم. همین آرامش کافیه دیگه، هوم؟ احساس می کنم خدا می دونه چقدر ته دلم یه چیزایی می خواد و درک می کنه که روم نمیشه ازش چیزی بخوام.

واقعا هیچ وقت روم نشد از بابام حتی مستقیم چیزی بخوام،حالا از خدا بخوام؟! هیچ وقت نتونستم بگم پول بیشتری احتیاج دارم، یا حتی بگم چه دردی دارم...خیلی بده آدم از خداش خجالت بکشه، خیلی بده...ای کاش کمی بهتر بودم، شاید روم میشد اونجوری ازش چیزی بخوام.

+ و گل های نارنجی چادرم و پرتقالهای تازه چیده شده از باغ به دست پدرم و آب پرتقال طبیعی گرفته شده به دست مادرم و آن اتود نارنجی و آن دفترچه کوچکم و آن رو تشکی تازه کشیده شده روی تختم و حتی خود تختم و حتی شعله ی گاز هم که امروز بخاطر اسمت نارنجی می سوخت و مادر، که شاکی بود از سوخت نه چندان خوب گازش و من، من خوشحال از دیدن هر لحظه ی این رنگ، گل های پیرهنم و در آخر... آن نقطه ی نارنجی سبز شده در دلش و... آه از ته دل