همیشه که نباید بخندیم خب...

صدای خنده ها و شوخیهامون تا دو تا ساختمون اون ور تر میرفت که تلفن زنگ خورد، همه سکوت کردیم و مامان با چند تا بله، خواهش می کنم، این چه حرفیه؟ صحبت رو تموم کرد و رو به ما گفت مهمون داریم.

مهمونی که با شنیدن اسمش واکنش اعضای خانواده این بود... مگهان بغض کرد و سکوت، خواهر گفت ما خونه نمی مونیم، برادرگفت من درس دارم مامان، بابا گفت خب خانوم میگفتی ما نیستیم، مگه قرار نبود شام بریم بیرون؟! 

مامانم حیرون و افسرده گفت نپرسید هستین یا نه، فقط گفت ما امشب میایم. میدونیم برنامه دارید پنج شنبه ها ولی میایم دیدار تازه کنیم. سه هفته ست که میگیم نیستیم واقعا زشته و با بغض و غصه و چشمای اشکی رفت تو آشپزخونه... گفت فامیل من که نیستن... کاش من بر نمی داشتم تلفنو

+ تا نیم ساعت همه در بهت و ناباوری به هم نگاه می کردن و آه می کشیدن. همیشه یکی هست که خوشیهاتون رو به ناخوشی تبدیل کنه، پس خیلی ناراحت نباشید اگه خواهر یا برادر ناسازگار دارید، در غیر اون صورت ناسازگاری به اقوام دورتر میرسه و زهر کردن لحظات به دست این عزیزان میسر میشه. 

+ دسته چک بابا روی میزه، طفلک...

+ و من چقدر بی ایمانم، بنده ی خدام رو دوست ندارم و انتظار دارم دوستم داشته باشه. هرچقدر ظالم، من حق ندارم اینقدر بی مهر باشم نسبت به اقوامم...