رویاهای کاملا منطقی !

داشتم به دوستم نظر کارشناسانه می دادم که دنبال چه مبلی باشه برای خونشون ... سفارش کردم دنبال رنگی باشه که هارمونی داشته باشه با فرش تو هالشون . همه چیز رو یک رنگ نخره که بدترین کار ممکنه ! 

شروع کرد به صحبت کردن که بمون برم خونه خودم مبل فلان و فلان می خرم ... حتما اون کنسول خونه ی شما رو یا اقلا شبیهش رو برای خونه م می خرم . اون کتاب خونه ام برای یه کنجش... امیدوارم اونقدری پول داشته باشه که بتونه پیانو بخره برای خونه ! (این در حالیه که اصلا نواختنش رو بلد نیست!) 

به تصورات دوستم نگاه کردم و به تصورات خودم از خونه ی آینده م ... چند ساعته که دارم بهش فکر می کنم . من چرا از همه چیز کم می خوام ؟ چرا دنبال بهتر و بیشتر نیستم ؟ 

چرا انقدر به داشته هام قانعم ؟! 

انگار رویاهام رو هم منطقی می خوام . من همیشه از آدمایی که رویاهای بزرگ و دور از منطق دارن خنده م می گیره . 

+ من همیشه خونه ی آینده م رو یه خونه ی 60 70 متری فرض کردم.  اما دوستم با شرایط مالی خیلی خیلی معمولی ! با چهره ی خیلی ساده و معمولی ... با خانواده ی نه چندان خوب، همیشه خودش رو تو خونه ی بالای 100 متر فرض می کنه . همیشه میگه همسر آینده م باید فلان ماشین رو داشته باشه ! برام عجییه ... 

شاید واقعا خدا به ما اندازه ی رویاهامون می بخشه... اگه اینطور باشه ، من یه بازنده ی واقعی هستم ! 

+ من در حال حاضر ماشین زیر پام هست ، به نام خودم نیست اما خودم استفاده ش می کنم. بازم هیچ وقت تو تصوراتم ماشین ندارم !!! همیشه یه زندگی از 0 شروع شده رو تصور می کنم برای آینده ی خودم و همسر آینده ی احتمالی !