17 آگوست!

از اونجا که عدد 17رو دوست می دارم تاریخ رو اینطوری نوشتم. 

دیروز نشستم برای چند لحظه گذشته م رو شخم زدم ، دلم نمی خواست البته !ولی با دوستی همزاد پنداری کردم و یه سری ماجراها رو که اصلا نباید باز یادآوری کردم برای خودم ... بعدش ؟

ناراحت بودم ؟غمگین بودم ؟ اصلا ... فقط حس لال شدگی داشتم و دلم می خواست بشینم و کتاب بخونم . یهو یادم اومد خواهرم بلیت خریده و باید همگی بریم کنسرت... تو تالاری که دوسش ندارم. چرا ؟ میشه نگم ؟! فقط بگم هیچ وقت نرفته بودم این تالارو اصلا نمی دونستم چطوره ؟ 

شب شد ، حاضر شدم تیپ تابستونی زدم و راهی شدم . انقدر گنگ بودم که وضو گرفتم و یادم رفت نماز بخونم !!! چه فاجعه ای... تالار یکی از زشت ترین هایی بود که تو طول عمرم دیدم. بدون اغراق ... و تنها حسی که بعد از دیدنش داشتم این بود که... 

هیچی بگذریم! دیگه نشستیم و کنسرت شروووع شد و من ؟! در لحظه تمام گنگیم از بین رفت ! تمامش از بین رفت و مک تبدیل به یه موجود خوشحال شدم و تو طول کنسرت همش حالم خوش بود و بعدشم که اومدم بیرون به گوشیم نگاه کردم و یه اس ام اس خوشحال کننده داشتم !!! محشر بود ... و دیگه اثری از غم ، استرس و ... نبود. 

بعد کنسرت هم طبق معمول شب های کنسرتانه رفتیم هوحال و یه شیرموزپسته ی مشت زدیم به بدن! اوممم... محشره این لامصب ... 

و از وقتی اومدم خونه تا دو سه انرژیم رو به دوستان دنیای حقیقیم منتقل کردم. با یکی دو تاشون قرار گذاشتم. یکی دو مورد از دوستانم رو هم دعوت کردم وقتی مامان بابا نیستن شب بیان اینجا خاله بازی کنیم با هم :)) و اینکه حسابی خوب بود دیشبم ... 

+ اس ام اس خوشحال کننده جواب سوالی بود که خودم پرسیده بودم و بعد از اون یه نفس رااااحت کشیدم و یه آخیش بلند گفتم!

اینکه آدمای دور و برم برخلاف ذهنیتم اونقدر با شعور باشن عالی ، نه ؟! تمام فکرایی که داشت آزارم میداد از دلم بیرون رفت.

+ کی دوباره احسان خواجه امیری اینجا کنسرت میذاره ؟!