از هر دری سخنی!

نیم سال از بیست و چهار سالگیم گذشت . امروز 12 روز از گرم ترین ماه سال گذشت و اگه خدا بخواد من عازم سفرم ... 

صبح تنبلانه ای داشتم و از هفت رو نارنجی این ور و اون ور میشدم ، هی رفیق جانم زنگ میزد که پاشو من جواب میدادم زوده و طفلی رو کشتم تا پاشم!! 

تا پاشدم یه دوش گرفتم و یه نگاهی به لباسا انداختم که چی ببرم چی نبرم و شناسنامه ام رو برداشتم که دوست جان خوشگلم حال و احوال کرد و یه سری عکس عروسانه ی ناز برام فرستاد و چقدررر حالم خوب شد ، یه وقتایی چنان حالم خوش میشه با دیدن خوشی دیگران که مطمینم خودشون باورشون نمیشه ...و اینکه یه روزای خوبی که حالم خوب تر میشه و اتفاق های خوب رو می بینم حس می کنم انرژی و برکت اتفاق های خوب به زندگیم راه میدا کرده ، خلاصه بعد از کلی ذوق و هیجان آرزو کردم دختر روسه هم رضایت بده و ازدواج کنه ... نگرانشم واقعا ...خواهر خوشگلم که فکر می کنه به هیچ آقایی محتاج نیست و تنها برای خودش میتونه خونه و ماشین مستقل داشته باشه و اینا همه ی اون چیزیه که می خواد . با صحبت خیلی وقتا سعی کردم نرمش کنم ، شاید یه کم موثر بوده باشه حرفام :) البته به اعتقاد خودش خواستگارهاش اونی که باید نبودن ، اما من کاملا بی طرف میگم خیلی هم خوب بودن. فقط دختر روسمون دلش نمی خواست آشنا بشه و پیش از آشنایی! گفته نه اونی که می خوام نیست ایشون .

لباس ها جمع نشده ست ، چمدون وسط سالن بازه و اتاقمم که تعریفی نیست . پر از خرت و پرت ... 

ساعت 11 وقت اپیلاسیون دارم و تو راه باید با مشکی عزیزم خدافظی کنم برای چند روز ! 

راستی شماها وقتی میرین سفر چند تا مانتو می برین با خودتون؟

خب سواله دیگه پیش میاد :دی !!!

تقریبا مطمینم نصف وسیله هام جا می مونه از بس امروز کارام زیاده ... :)) 

من چمدون کوچولوم پر شده از لباسام این یعنی هیچی از اونجا نباید بخرم؟! 

خدایاااا به زمان و مکانم(حجم چمدون!) برکت بده لطفااا :)))