شکر نعمت نعمتت افزون کند

پایین تختم ، چند تا کتاب چیدم و هر شب با دقت تمام لا به لاشون می گردم و چیزهایی رو که دوست تر دارم علامت گذاری می کنم ، بعد از چند دور بالا پایین کردنشون دراز می کشم رو تخت و با نور کم دیوارکوبم ، شروع می کنم به خوندن براش... 

گاهی چیزی رو می خونم و پشیمون میشم ... گشتن رو از سر می گیرم تا اونی که می خوام پیدا شه و موفق میشم.

وقتی می شنوه میگه مگی ، صدات صدااات ... و هر بار شرمنده ترم می کنه . 

میگه این صدا حیفه و استفاده نکردن ازش به نوعی کفران نعمت ... و هربار جواب می شنوه که صدای من فقط برای عزیزترین هام قشنگه ! 

و میگم همین که یک نفر اندازه ی یه دنیا (به قول خودش!) صدام رو دوست داره ، برام اندازه ی یه دنیا ارزش داره...  

+ گاهی دلم می خواد زندگی رو یه جایی متوقف کنم و اقلاً از لحظه هاش چند تا عکس یادگاری بگیرم . ای کاش حافظه م یاری کنه و یادم نره خوشی های کوچیکم رو ! 

+ این شب ها ، هوای زندگی رو می بلعم و با صدایی که فقط برای خودم می خونه به خواب میرم ... 

+ امشب هوای لاهیجان و بام سبز کرده بود دلم و حیف که ممکن نیست اونجا باشم ،این روزها روحم عجیب ولگرد شده!

+ و کجاست آنکه تنهایی و درد خود ترک گوید و داغ حسرتی بر دل نبرد ؟