از عشق آتشین تا فدا شدن ...

حس می کنم روح داره از بدنم جدا میشه از فرط خستگی ... پتوی سبکم رو روم می کشم و بالاخره بعد از تلاش فراوون خوابم می بره ... 

چشمامو باز می کنم ...ساعت 5 صبح ... می بندم چشمامو ... خواب می بینم ، خوابِ همونجایی که مدت هاست می بینم و نمی دونم کجاست ... 

از خواب می پرم ، خودمو بغل می کنم ... 

و تا 9 صبح تخت می خوابم ... چشمامو باز می کنم کلامِ قیصر* رو زمزمه می کنم ... 

گوشی عزیزم نیمه جون افتاده پایین تختم رو بر می دارم و آهنگ عشق آتشین دنگ شو رو پلی می کنم ... 

همراهش می خونم ... زیر چای رو روشن می کنم ... 

خودمو روی مبل پرت می کنم و اشکام شروع می کنن به پایین اومدن ... می دونم چمه ، خودمو دلداری میدم ، میگم همه ی دنیا اینطوری نمی مونه مگهان ... صبر کن ... صبـر ... 

آهنگ بعدی از سامی بیگی پلی میشه ، ناخودآگاه یه لبخند عمیقی رو لبم می شینه ... همراهش می خونم و عشق می کنم ... 

تو دلم فکر می کنم چقدر بامزه میشه اگه من هم یه روزی عاشق شم و حاضر باشم همچین شعری رو به کسی تقدیم کنم ! 

+ من حقیقتاً هرگز عاشق نشدم ولی امیدوارم یه روزی عاشق بابای بچه هام شم :دی 

+ وااای که چقدررر دلم پر می کشه برم کنکور زبانشناسی بدم ! این کارو می کنم و می دونم جای خوبی هم قبول میشم :)