باران صبح نم نم می بارد و تو را به یادم می آورد ، که نم نم باریدی و ویران کردی خانه ی کهنه را .

همه چیز خوبه و بارون و این هوای خیلی گرفته هم نتونسته حالم رو بگیره ...

خونه رو مرتب کردم ، این روزا خیلی بیشتر از قبل حواسم به مامان و کارهای خونه هست و این روزا همه ی ظرف ها رو یا خودم شستم یا ماشین زحمتش رو کشیده ...

از صبح که چشم باز کردم گنجشک ها روی نرده ی پنجره م نشستن و آواز می خونن ... همیشه دوس دارم بدونم چرا اینجا رو انتخاب می کنن واسه نشستن و اون شاخه های بی نظیر درخت رو نادیده می گیرن؟!

در هر حال به برکت حضورشون ایمان دارم و خوشحالم می کنه بودنشون ...

این روزا وقتی ظرف می شورم عمیق تو فکر می رم و دیگه متوجه گذر زمان و صدای تلویزیون نمی شم . یه آرامشی تو دلم هست که مدت هاست ازش بی بهره بودم و این آرامش در عین بی قراری مهمونم شده ...

یه حس دلهره مدام همراهمه ، کمتر به گوشیم نگاه می کنم ، بیشتر به اتفاقات افتاده و پیش رو نگاه می کنم و سعی دارم ذهنم رو آروم نگه دارم . اصلاً نمی دونم چه پیش خواهد اومد، اما امید دارم که روزای خوشی در پیش باشه...