چه آرامشی هست تو این بی قراری ...

صبح دانشگاه بود و به قول استاد آمارمون همه چیز روتینگ !!! چند تا کامنت برای دوستانم گذاشتم و جواب کامنت ها رو دادم ، آهنگ دانلود کردم حتی!!! با اینترنت دانشگاه ... گرچه چشمش زدم و سرعتش مثل قبل نیست ولی آی می چسبه اینترنت مجانی داشته باشی و آهنگ دانلود کنی باهاش... بگذریم که پول شونصد برابرشو ازمون گرفتن با اون شهریه های عجیب غریب ...ولی من ازشون راضیم ؛ )

دیشب سارا مامان النا ، اس ام اس داده بود که فردا چی کاره ای؟ گفتم بعد یونی هیچ کاره ولی ... گفت ولی نداره و عین نی نی ها پاشو کرد تو یه کفش که باید بیای بریم بیرون . خلاصه تا از دانشگاه برگشتم ساعت 1.40 بود ... مثانه ی بدبختم رو به انفجار بود ! دیگه مقنعه رو برداشتم و شال یشمی رو سرم کردم و حرکت ... النا خونه ی مامان سارا موند و ما رفتیم بیرون ، رستوران یکی از دوستانم ! غذاهاش خیلی خوب بود. عالی شاید نبود و به پای رازقی نمی رسید ... ولی همین کنار سارا بودن خودش کلی انرژی بود برام ، غذا هم خیلی چسبید . خانم سارا ما رو شرمنده کردن ! کادوی تولدم بود یه جورایی :دی نشده بود کادوم رو بگیرم ... حالا بهش قول دادم بعد عید همش براش وقت داشته باشم :|

امروز تو کلاس استاد دوس داشتنیم می گفت یکی از روش هایی که می تونید برای اصلاح رفتارتون پیش بگیرید ، با استفاده از روزانه نویسیه... اینکه با جزییات شرح ماوقع رو بنویسید جایی خیلی وقت ها با خوندن اون نوشته ها یادتون میاد چه چیزهایی تو زندگی ، تو سنی می تونسته بهتون احساس خوشبختی بده حتی ! و چه چیزای احمقانه ای گاهی باعث غمگین بودنتون بوده ، با یه سری توضیحات و ذکر منبع ، فرمودن این نوشتن می تونه یک سلف کارکشن باشه ، شما وقتی از مشکلتون می نویسید می تونید همون لحظه تو ذهنتون حلش کنید به صورت نا خود آگاه ...

داشتم با خودم فکر می کردم این پستی که برای خودم نوشتم ، چقدر از دید یه خواننده خارج از گود می تونه احمقانه باشه ، واسه همینم دوباره و سه باره خوندمش ... چندین مورد از رفتارهای اشتباهم رو از تو چند خط پست فهمیدم . 

× خلاصه ش اینکه با وجود اینکه امروز ، یک روز کاملاً روتینگ بود! ولی عالی بود واسم ... : ) اصلاً از بغض خبری نبود امروز... با اینکه دردناک بود امروزم ... خدایا ممنونم