کمی بهتر از پیش ...

اگر صبحونه می خوردم دیر میشد ، چای و یه لقمه با ارده برای خودم درست کردم و خوردم که بابا ازم راضی باشه ...

اومدم پایین دیدم کتاب روش تحقیقم نیست تو کیفم ! گفتم بی خیال و دوباره نگاه کردم دیدم کیف پولمم نیست ! گفتم بی خیااال تو جا مدادیم یه پنجاه تومنی هست ! همون که ... هیچی : ) بگذریم . دیدم جامدادیمم تو کیفم نیست !!! اومدم از کیف مامان پول بردارم که توش پول نبود!  بالاخره ده تومن از جیب بابام برداشتم و در جواب بابا که با اشاره اصرار داشت بیشتر بردار ، گفتم فقط خرد می خوام ، با تلفن حرف می زد و میگفت هیچ اعصاب این روزهای مزخرف کارخونه رو نداره ، با اون حال انگار فهمیده بود حالم خوب نیست ! تلاش می کرد قیافه م رو ببینه و مطمئن شه از شکش . مسواک زدم و اومدم بیرون بابا با ایما و اشاره پرسید خوبی؟! گفتم خوبم نگران نباش و دویدم از در بیرون ...

یه بار دیگه می پرسید باریدنم شروع میشد . سوار ماشین شدم ، دست تو جیبم کردم ، تو کیفم جست و جو کردم ، فهمیدم گوشیم نیست . از اونجایی که هیچ احدی کاری باهام نداره ، نه واجب نه غیر واجب ... بی خیال شدم و گاز دادم .

یرسیدنم به دانشگاه همان و خوب تر شدنم همان ... از الی پرسیدم امروز چندمه ؟! گفت 17 گفتم عه!!! یادم بودا یهو یادم رفت ... اصلاً این عدد 17 معجزه ای چیزی با خودش به همراه داره یا چیه نمی دونم . چشمام بعد از 20 ساعت مداوم غم داشتن خندید ، از ته دل نبود . ولی خوب شدم و هیچ بغضی نبود دیگه ...

موقع برگشت بارون زده بود ، سی دی سیروان رو پلی کردم ... زدم تا به آهنگ آهای بارون پاییزی برسه ... باهاش خوندم . خوب ترم کرد ...

زدم چند تا عقب و رسیدم به آهنگ دیگه ش ... که یه تیکه ش رو ناجور دوست دارم ... باهاش خوندم تا رسیدم خونه .

و الان گویا حالم خیلی خیلی بهتر از پیشه ... : )

× روی دیوارا می نویسم ، تک تک خاطراتو ، از گذشته با تو ، بدی ها تو می سوزونم ، می کشم خوبیاتووو : ) ... برای خودم خوندمش. برای مگهان ... برای میم ... برای مگهان حقیقی ...