سردمه ... : (

امروز از وقتی چشممو باز کردم دلشوره داشتم . فک کردم دلیلش اینه که وسط مکالمه و چت با دوست خوبم خوابم برده : ( ... ولی دلیل دیگه ای داشت . ساعت 11 بود که تماس گرفتم با کسی که قرار بود کاری برام انجام بده ... صدای غم دارش رو که شنیدم تا ته ماجرا رو خوندم ...

از همون لحظه همش بغض داشتم و هی قورتش دادم هی لبخند زدم . به دوستم زنگ زدم و برنامه گذاشتم آخر هفته بیاد خونمون ... به پری اس ام اس دادم که امروز برنامه اوکی هست و بریم واسه ثبت نام . به سپیده مشهدی جواب دادم و ایمیلش اصلاً عجیب حالمو خوب کرد چند لحظه دو نقطه دی بودم واقعاً . به چوپان جواب دادم و گفتم که پایه ام برای برنامه ای که گذاشته و همش هم خودم رو در قالب مگهان خیلی خوشحال !!! مگهان دو نقطه دی جا زده بودم. در حالیکه هیچ اثری از لبخند حتی تو وجودم نبود ... اس ام اس دادم به بابایی ، گفتم می خوام خط تازه بخرم . ازش مشورت گرفتم .

بعد از ظهر شد ، حاضر شدم و یه ریمل کشیدم به مژه ها و یه رژ به لبم که خوشحال تر جلوه بدم خودم رو ! به تاکسی تلفنی زنگ زدم و کفشم رو که خاکی بود تمیز کردم . سوار تاکسی شدم ، به مردم نگاه کردم ... آهنگ گوش دادم ... به پری اس ام اس دادم و خبر دادم که دیر می رسم  ، که بهم اس ام اس داد تو یه ماشین سفید منتظرمه جلوی آموزشگاه...

ترافیک بود ، بالاخره رسیدم . پری رو دیدم ، پری واقعی ! حالا دیگه مجازی نبود بعد از 3 سال ... بغلم کرد . انگار دیگه از بغضم خبری نبود. بی حال بودم ، با دیدنش خوشحال شدم . ثبت نام کردیم ، معلم آلمانی رو نشونش دادم . از آموزشگاه در اومدیم ، من مدام سعی می کردم حواسم پیش پری باشه و فقط خوب باشم . تو مسیر نشونش دادم که خونمون اینجا بوده ، که بهم گفت خونه ی اونا هم همون جاست! فهمیدم قبلاً خونمون درست رو به روی خونشون بوده. فهمیدم دوست صمیمی من ، دوست صمیمی پری بوده . شوک شدم ... یک بار دیگه با تمام وجود شوک شدم ، از مایده حرف زدیم . دوست مشترک ، از خاطرات مشترک حرف زدیم ...

دلم تنگ شد ، تنگ همون روزا ... همون سال های دور ...

یه روزی ، ما تو فاصله ی چند متر از هم زندگی می کردیم و حالا این همه دور از هم ... اونقدر نزدیک بودیم و دوست نبودیم. حالا انقده دور شدیم و دوست ... عجیب بود ... خیلی عجیب . خیلی دوس داشتنی ...

حرف زدیم ، حرف زدیم ، رفتیم شیرینی فروشی ، برای تولد یکی از عزیزانش کیک خریدیم . خوب بود ... خیلی خوب بود . امروزم آروم بود ، مثل خود پری ... انگار آرامش داده باشه بهم ... آروم بودم و درست لحظه ی رفتنش ... بغضم گرفت ، ازش خواستم پیاده م کنه تو مسیر خداحافظی کردیم ، سپردمش به خدا و آرزو کردم واقعاً خوشحال باشه ...

قدم زدم ، با خودم حرف زدم ، به خودم گفتم مگهان ، مگه قول نداده بودی احساست رو کنار بذاری ؟ مگه قرار نبود صبور باشی ؟ مگه به خودت قول نداده بودی آینده ای بسازی برای خودت که گذشته ت پیشش زانو بزنه ؟!

که گذشته ت هیچ باشه در مقابلش ؟ رفتم تو کوچه های تاریک ... بعد از مدت ها تنها قدم زدم ، هوا خوب بود ، آهنگ گوش دادم ، یهو رسیدم به یه سخنرانی ... که چندی پیش دانلودش کرده بودم . بغضم ترکید ، می دونستم کسی نمی بینتم ، با تمام وجود اشک ریختم ، به خودم گفتم مگی لعنتی ، به خودت قول بده عاقل باشی . قول بده بی خیال بگذرونی این روزا رو ... قول بده خوشبخت شی . دلم می خواست خدا رو بغل کنم . بهش گفتم من واقعاً کم آوردم ... من اصلاً اونی که می خوام نیستم ، من هر روزم ازت دور تر میشم خدا ... بهش گفتم کلافه ام از دردی که به هیچ کس نمی تونم بگم . تو که میدونی امروز چی شد ؟

اشکام خشک شد ، سر از خیابونی در آوردم که توش خاطره دارم ، انگار هیچ خاطره ای تو ذهنم نبود . قدم گذاشتم تو اون خیابون و خاطراتم رو توش جا گذاشتم . 2 ساعت و نیم پیاده روی ، چند قطره اشک ، یه دوستی ناب ، آرامش ... اس ام اس های مهربونانه ی مامان ، همه ی همه ی امروز من بود .

روزایی که بدم ... روزایی که خیلی خیلی بدم ، خدا عجیب تلاش می کنه برای ملس کردن اون روزم ...

× پری ، ممنونم برای بودنت دخترک ... حقیقی بودی از همون اول گرچه نشناخته بودمت ... : ) ای کاش از همون روزا با هم دوست می شدیم و ای کاش ... :-*

× ترجیح میدم چیزی از تصمیمم نگم ، چیزی نپرسید ، فقط می تونم بگم مسیر سختی رو در پیش دارم . برام خیلی دعا کنید ..

× فایل سخنرانی رو برای دانلود میذارم به زودی انشالله . به این امید که نا امیدیتون رو به امید بدل کنه... برای من که کارساز بود .