این من، خود منم؟

روزی که می رفتم تهران بهم گفت هیچ کنسرت مناسبی تو روزی که اینجایی نیست، خندید و گفت فقط حاجیلی و اون روزی که گفت چقدر موافق بودم و هیچ وقتم فک نمی کردم ناراحت شم از نرفتن به کنسرت حاجیلی...

اعتراف میکنم در عین حال که می تونم با صدای شهرام ناظری مست کنم و برم اون دنیا، از آهنگای شاد امید حاجیلی هم لذت می برم، خب حالا حرف اصلیم اصلا اینا نیست، حرفم اینه ما آدما چقدر غیز قابل پیش بینی هستیم حتی برای خودمون...