امروزم روزم بود و می خواستم برم برا خودم کادو بخرم، ولی عمه داره میاد اینجا و خب نمیشه

از مرداد به این ور فقط یک بار تونستم به قصد خرید خونه رو ترک کنم، از مرداد به این ور نتونستم برم آرایشگاه و ابروهامو تمیز کنم، از مرداد به این ور همه ی وقتای خالیم مال خونه ی عمه اینا شد.

من 6ماهه یه مانتوی ساده ی تیره و راحت می خوام. واقعا دارم از غصه دق می کنم برای این همه کم آوردن وقت... حتی نتونستم برم به چوپان تبریک تولد بگم(اون انتظاری ازم نداره واقعا)... گاهی تو این شرایط دلم می خواد تمام دوستامو برای مدتی حذف کنم و دوباره به زندگی برگردونم. خیلی بدم میاد از این مدل دوستی که انگار برای هیچ چیز ذوقی ندارم و براشون هیچ ارزشی قائل نیستم و وقتی ندارم و ... ابلهانه شده همه چی

دوس دارم از خجالت آب شم.
 

بهسا دوست عزیزم اومده بود رشت و من نتونستم ببینمش چون نصف روزی که رشت بودیم تو کارگاه به معنای واقعی کلمه داشتیم می دویدیم و نصف دیگه ش رو انزلی بودیم. الانم مادرش رشته و من نتونستم برم چند دقیقه حتی(!) ببینمشون چه برسه اینکه بخوایم دعوتشون کنیم و ... ضمن اینکه مامانمم همش نیست و اگرم هست ناراحته و گریه می کنه و چت هاشو با دوستش می خونه و ... خیلی کلافه کننده شدم، لطفا خواهشا منو ببخشید بچه ها، بخاطر تمام کم کاری ها و بی مهری هام که از عمد هم نبوده