یواشکى

براتون تعریف مى کنم، ما اینجا غریبه نداریم... مدتهاست که نداریم. 

چند وقت پیش تو دنیاى مجازى با کسى دورادور آشنا شدم، سختمه بگم دقیقا کجا چون جای بحث داره... شما محیطى مثل وبلاگستان رو در نظر بگیرید. چند وقت بعد اشنایی مجازیمون ایشون ازم درباره ى یه دستگاه سوال پرسیدن و منم کوتاه و بد خلق جواب دادم. 

هی با خودم فکر مى کردم این آقا و اسمش چقد آشنان، ظاهرش هم... اما من بر خلاف چیزى که نشون میدم اونقدرام راحت به آقایون نزدیک نمیشم و سوالامو بی هوا نمی پرسم. خلاصه روم نمیشد بپرسم اصلا از کجا منو پیدا کردن و کی هستن و بلابلا! 

چند وقت بعدش ایشون تو اینستاگرام پستى گذاشتن درباره ى شرکت و حوزه ى فعالیتشون، اونجا فهمیدم احتمالا کجا دیده باشمش و کلى از بار فضولیم کم شد! و فهمیدم ایشون ابدا من رو نمیشناسن و یه تصادف اشتباه باعث اشناییمون شده بود. بعد حدود یه سال یا شاید حتى بیشتر به خدماتى که این اقا و شرکتشون میدادن احتیاج داشتم، تصمیم گرفتم بی اینکه خودمو معرفى کنم برم تو محیط کارشون و از خدماتشون استفاده کنم، و چون اولین روزاى اسباب کشى به ساختمون جدیدشون بود روم نشد دست خالى برم و یه بسته شکلات مرسى کوچولو خریدم و براشون بردم. 

ادامه دارد و اینا...