دوس دارم همه جواب بدن، منم دیرتر تو پست بعدی نظرمو میگم.

واقعا فکر می کنم باباتر از بابای من هم وجود داره؟ 

واقعا اگر وجود داره خوشبحال بچه هاش، من بیش از این نمی تونستم بزرگی و خوبی رو تحمل کنم و خدا به قدر تحملم بهم نعمت داد. یه زمانی فک  می کردم فقط خودم اینطور فکر می کنم درباره ی بابام، بعد این اتفاقها دیدم نه واقعا اینطور نیست و من علاقه م یه عشق الکی پدر و دختری و از روی تعصب نیست...

 من می دونم تو چه شرایط سخت و بدیه، می دونم محل کار حامد خدا بیامرز هم حتی فروش نمیره که شرایط کمی، اقلا کمی بهتر بشه، ما مقاومت می کنیم برای فروش یکی دو تا چیز کوچیکی که بعد سی سال تونستیم به دست بیاریم، حقیقتا حق هیچ خانواده ای نیست که بخاطر کس دیگه ای اموالشون رو از دست بدن و ما کم این مساله رو تجربه نکردیم، ضمن اینکه میدونم اون خدا بیامرز هم راضی نیست زندگی ما به سختی بگذره بخاطر قسطهای عقب مونده ای که داشت و پرونده ش رو باز گذاشت و رفت، بابا سختش شده ولی به روی خودش نمیاره و به روی ما هم، میگه جبران می کنم این روزهای عجیب رو به نحو دیگه... و می دونم که رو حرفش هست. همیشه جبران کرده، اگر خدا بهش عمری بده باز هم جبران می کنه... 

  ×××××××××××××××××

+ نتونستم کامنتها رو تایید کنم، خوندم خیلی خیلی خندیدم... ولی اجازه می دید ازتون یه سوال بپرسم؟

+ سوال :

شما فکر می کنید پدر باید دخترش رو حمایت مالی کنه یا نه؟ و اگر نه چرا؟ اگر بله چرا؟ فکر می کنید خوبه که شما رو در سختی بذاره برای مستقل شدنتون؟ ضمنا اگر بچه ای داشته باشید چطور باهاش رفتار خواهید کرد در بزرگسالیش؟ تو سختی قرار می دینش که مستقل بشه؟! واقعا همچین دلی دارین؟ اگر خونه و ماشینی داشته باشید کمی بیش از نیازهای خودتون به بچه تون خونه و ماشین می دین؟ یا فکر می کنین اشتباهه این روش؟

روش پدر من روش محبوب منه، دیرتر درباره ش توضیح خواهم داد.

ضمنا درباره ی کمک و حمایت مالی پدر به پسر هم میتونید نظر بدید، عجیب ذهنم رو درگیر کرده :)