دو موج رهگذر بودیم...

میگه بهتره خودت رو از بند رها کنی و کسی رو انتخاب کنی برای خودت و زندگیت... سکوت می کنم. 

میگه دیگه زیادی به خودت و شرایط فعلیت فرصت دادی و عمرت داره از دست میره، میگم درسته ولی الان وقتش نیست. توضیح میدم که تو بحران های عاطفی داشتن یه انتخاب عاقلانه ممکن نیست و واقعا هم نیست. واقعا می دونم خیلی زیادی فرصت دادم و شاید این کار اشتباه باشه که هست...

شما تو شرایطی هستید که فکر می کنید ممکنه هر روز از این دنیا رخت ببندید و همه چیز تموم شه، به بلند مدت بودن رابطه نگاه نمی کنید. نمی تونید عمیق و درست همه جوانب رو در نظر بگیرید، نمی تونید. شما ناخوداگاه می خواید پناه ببرید به کسی و خلا زندگیتون رو باهاش پر کنید، خلا دلخوشیها و شادیها و خنده های تو خونتون رو که از دست دادین... شما به اندک محبت آدمها تو این دوران رضایت میدین، از همه بدتر اینکه شما خود واقعیتون رو نشون اون آدم نمیدید. من با وجود انرژیک بودنم تحلیل رفتم و خیلی آروم تر و یواش تر شدم، بی شک این روحیات تا ابد نمی مونه و من در واقعیت میشم چیزی نه به شادی گذشته و نه به اندوهگینی حالام... و خب اون حق داره منو تو شرایط واقعیم ببینه و انتخاب کنه. 

همه ی اینا ثابت می کنه اونی که باید می بود تو روزای خوبم باید می اومد و خیلی دیر کرد و خیلی دیر شد و ممکنه دیگه هیچی اونجوری که باید نشه، دلم می سوزه اگر منو به روحیه ی گذشته ی شادم نبینه.

ولی اگر کسی بوده که شما بهش فکر کرده بودین پیش از بحران زندگیتون، خب میتونه انتخاب خوبی باشه. چون تو ایام خوشی دوست داشتین خودش و شرایطش رو و اگر تو ایام ناخوشی هم همون حس باشه هنوز خیلی هم خوبه، ولی لطفا خواهشا اگر تو بحرانید انتخاب نکنید. اگر از دوست پسر/دخترتون زیر یک سال پیش جدا شدین ابدا با هیچ آقایی وارد رابطه ی کلامی هم نشید، شما به روح خودتون ظلم می کنید و انتخاب اشتباه پشت اشتباه...

هیچ وقت آدمایی که انتخاب های پشت هم داشتن به نظرم افراد معقولی نبودن، یعنی احساس می کنم نمی تونن بدون وجود رابطه ی عاطفی به زندگیشون ادامه بدن و این به نظر من خیلی کثیف و بده، به بازیهای عاشقانه عادت نکنید لطفا... 

تنهایی زندگی کردنتون رو دوست داشته باشید، اوقاتتون رو با خوندن کتاب و غیره پر کنید و سعی کنید زندگیتون از روابط عاطفی به مدت یک سال یا چند ماه خالی باشه حداقل... هر زمان برای یک سال از کسی دوستت دارم، عاشقتم و ... نشنیدید و هدیه ای ازش قبول نکردید، بهش دوستت دارم نگفتید می تونید وارد رابطه ی بعدی بشید. 

نقطه. 

  از وقتی این اتفاق افتاده انرژی و حوصله برای خرید ندارم، ترجیح میدم همه ی خریدهامو اینترنتی انجام بدم. با یه نگاه تند و گذرا... داشتیم حرف می زدیم که من گفتم نهایتا برای مراسم مشکی تنم نکردم چون مانتوی مشکی نداشتم و نمی تونستمم بخرم، حتی تا چهلم آدم نشده بودم که برم و لباس مشکی بخرم. 

میم پرسید خب بعدش چی؟ بازم نتونستی بری خرید و ...؟

گفتم یک بار رفتم و از اولین مغازه یه کیف کوچیک خریدم و اومدم بیرون، گفت یعنی همه عزادارا اینجوری میشن؟ گفتم نمی دونم فقط می دونم هرچه سنم بیشتر میشه علاقه م به خرید کمتر تر میشه و بعد این جریان هم که دیگه حس بازار گردیم به صفر رسیده، یهو گفت یادم باشه دوستام می خوان زن بگیرن بهشون بگم عزادارشو بگیرن!!! اینجوری تو مالهای ایکس(ساکن ایران نیست و مهمونه اینجا) لازم نیست هزار ساعت بچرخن و نهایتا دو برابر پولشو میدن تو خونه خرج کنه طرف و اعصاااب راحت دارن اینجوری...

با تعجب نگاهش کردم گفتم آدم دلمرده مثل من خوبه؟ فقط چون خرید نمیره و کلافه نمیشن از پاساژگردی یا به قول شما مال گردی؟ گفت برو باباااا تو دلمرده ای که هر روز 6بار ما رو می خندونی؟! خیلی هم خوب و باحالی کاش همه عزادارا عین تو باشن اصلا... فقط قسمت گشتن برای خرید مغزت مشکل پیدا کرده که اونم راه حل داره:))) از خونه خرید می کنی دیگه